My way | Η ιστορία του τραγουδιού του ανεπανάληπτου Φρανκ Σινάτρα

Ο Φρανκ Σινάτρα είναι ίσως ο σπουδαιότερος, Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα. Μορφή συμβολική της αμερικανικής κουλτούρας με ογκώδες μουσικό έργο, που περιλαμβάνει πάνω από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρήγκαν, το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997.

Απέσπασε συνολικά έντεκα βραβεία Grammy- ανάμεσά τους και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του-βραβείο Όσκαρ β` ανδρικού ρόλου για την ταινία ” “Όσο υπάρχουν άνθρωποι”, το 1953. Η προσωπική του ζωή ιδιαίτερα ταραχώδης και περιπετειώδης που τον τοποθέτησε συχνά στο προσκήνιο. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του είναι τα τραγούδια: ” Strangers in the night”, “My Way”, “Theme from New York, New York”, That`s Life”, “Fly Me to the Moon”. `Ενα από τα ωραιότερα τραγούδια του είναι το «My Way». Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μια διαχρονική κι αξεπέραστη επιτυχία του Σινάτρα, που ίσως πολλοί θα ήθελαν να πουν στο τέλος της ζωής τους…

Ποιά είναι όμως η ιστορία του;

Γράφτηκε από τους Ζακ Ρεβό και Ζιλ Τιμπό και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1967 από τον Κλοντ Φρανσουά, ενώ ο αρχικός τίτλος του ήταν «Comme D`Habitude» («Όπως συνήθως»). Σημείωσε τεράστια επιτυχία σε κάποιες περιοχές της Ευρώπης, κυρίως τις γαλλόφωνες. Αφηγείτο την ιστορία ενός άνδρα που βιώνει το ουσιαστικό τέλος του γάμου του καθώς η καθημερινότητα έχει σκοτώσει την αγάπη.

Πώς όμως μεταμορφώθηκε στο θρυλικό  «My way»;

Kάποια στιγμή έμελλε να το ανακαλύψει ο Πωλ Άνκα σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία. Αντιλήφθηκε τη δυναμική της μουσικής και προσέγγισε τους δημιουργούς του. Λέγεται, μάλιστα, ότι απέκτησε τα δικαιώματα δωρεάν.

Ωστόσο, αφού επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, δεν έβρισκε την έμπνευση που περίμενε για να γράψει.  Μια μέρα του τηλεφώνησε ο Σινάτρα και κανόνισαν να δειπνήσουν μαζί. Τότε ο Σινάτρα του δήλωσε: «Τα παρατάω. Βαρέθηκα, φεύγω». Σύμφωνα με τον Πωλ Άνκα, του ζήτησε να του γράψει ένα κομμάτι για το τελευταίο του- όπως νόμιζε- άλμπουμ.

«Θυμήθηκα τη μελωδία και με άγγιξε πολύ η ανακοίνωσή του πως τα παρατάει. Γύρισα σπίτι, κάθισα στη γραφομηχανή μου κι άρχισα να γράφω τους στίχους, σαν να τους έγραφε ο Σινάτρα», αφηγείται. Ήθελε το κομμάτι να είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό του Σινάτρα, κι έτσι χρησιμοποίησε και λέξεις που ο ίδιος δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ, όπως «I ate it up and spit it out».

«Έτσι, άρχισα να γράφω: Και τώρα, το τέλος πλησιάζει… («And now the end is near…») και το υπόλοιπο γράφτηκε μόνο του. Στις πέντε το πρωί τηλεφώνησα στον Φρανκ και του είπα: Έχω κάτι ξεχωριστό για το νέο σου άλμπουμ`».

Ο Άνκα ταξίδεψε στο Λας Βέγκας και τραγούδησε τη νέα βερσιόν του τραγουδιού στον Σινάτρα. Εκείνος αντέδρασε χαλαρά στην αρχή αλλά δύο μήνες αργότερα δέχθηκε τηλεφώνημά του. «Για άκου αυτό» του είπε. «Έβαλε το τηλέφωνο μπροστά στο ηχείο κι εκείνη ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τον Φρανκ να τραγουδάει το τραγούδι μου» καταλήγει.

Έδωσε, λοιπόν,  το «My way» στον Φρανκ Σινάτρα ο οποίος το ηχογράφησε στις 30 Δεκεμβρίου του 1968.  Οι στίχοι είχαν πια αλλάξει και η ιστορία είχε μεταμορφωθεί. Αντί για τον άνδρα που συνθλίβεται από τη συνήθεια στη γαλλική εκδοχή του, αναφέρεται τώρα στον  απολογισμό ζωής ενός άλλου άνδρα που έζησε όπως ο ίδιος επιθυμούσε,  με το δικό του τρόπο. His way.

Η εταιρεία του Πωλ Άνκα πάντως ήταν έξαλλη που είχε δώσει ένα τέτοιο κομμάτι σε κάποιον άλλο. «Τους εξήγησα πως μπορώ να το γράψω αλλά δεν είμαι αυτός που θα το τραγουδήσει. Ήταν για τον Φρανκ, κανέναν άλλο».

Η κόρη του Σινάτρα, σε συνέντευξή της στο BBC το 2000, είχε πει για τον πατέρα της: «Πάντα πίστευε πως αυτό το τραγούδι είχε μια ιδιοτέλεια και αυταρέσκεια. Δεν του άρεσε. Του κόλλησε και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό.»

Στην Αμερική το τραγούδι έκανε επιτυχία αλλά όχι την αναμενόμενη. `Αλλωστε δεν ήταν ιδιαίτερα συντονισμένο με την ατμόσφαιρα της εποχής. Ωστόσο, στη  Βρετανία θριάμβευσε, μπαίνοντας για έξι φορές στα chart, τη διετία 1970-1971. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατέχει το ρεκόρ του τραγουδιού με τη μεγαλύτερη διάρκεια.

And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I`ll say it clear
I`ll state my case, of which I`m certain

I`ve lived a life that`s full
I`ve traveled each and every highway
But more, much more than this
I did it my way

Regrets, I`ve had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption

I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way

Yes, there were times, I`m sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall
And did it my way

I`ve loved, I`ve laughed and cried
I`ve had my fill my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing

To think I did all that
And may I say – not in a shy way
Oh no, oh no, not me
I did it my way

For what is a man, what has he got
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows I took the blows
And did it my way

Yes, it was my way

———-