Το Μάη του ’68 οι Καλές Τέχνες βρίσκονται στους δρόμους, η φαντασία στην εξουσία και οι αφίσες στους τοίχους είναι το καλύτερο όπλο, ακόμα και από τα παβέ, τις κυβικές πέτρες των παρισινών πεζόδρομων. Στηρίζοντας τη δράση στους δρόμους, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, οι αφίσες και τα συνθήματα καθρέφτιζαν την καθημερινότητα του Μάη. Μηνύματα αμφισβήτησης, υπέρβασης, επανάστασης, αυθορμητισμός, φαντασία, φρεσκάδα, αποφασιστικότητα
Για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το Μάη του 68, λοιπόν, σκεφτήκαμε να μην ανατρέξουμε στα γεγονότα εκείνης της χρονιάς αλλά στην αποτύπωσή τους από τις φωνές και τους τοίχους…
Απαγορεύεται το απαγορεύεται. Η Φαντασία στην Εξουσία Να 'στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο. Η ανία είναι αντεπαναστατική. Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε. Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα. Αγοράζουν την ευτυχία σου... Κλέψ' την. Ήρθα. Είδα. Πίστεψα. Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους. Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι. Κάτω από τα πεζοδρόμια, η παραλία!
Σ' αγαπώ! Ω, πες το με πέτρες! Ούτε Θεός ούτε αφέντης! Ακόμη κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια η Άνοιξη θα έλθει Απολαύστε τη ζωή εδώ και τώρα Αν έχουμε ελπίδα, τη χρωστάμε σ’ αυτούς που δεν έχουν καμία Αφήστε το φόβο του κόκκινου στα κερασφόρα ζώα Γράψτε παντού! Πριν γράψετε, μάθετε να σκέφτεστε Γονείς , μην κάνετε τα παιδιά σας σαν τα μούτρα σας Δεν θέλουμε έναν κόσμο όπου η βεβαιότητα ότι δεν θα πεθάνουμε από ασιτία ανταλλάσσεται με τη βεβαιότητα ότι θα πεθάνουμε από πλήξη «Δεν είναι παρά μόνο μια αρχή, ας συνεχίσουμε» «Δεν υπάρχουν επαναστατικές σκέψεις, μόνο πράξεις
Έχω κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω τι Ζωή όχι επιβίωση Η ποίηση είναι στους δρόμους Η οικονομία είναι τραυματισμένη, άφησέ τη να ψοφήσει Η μόνη αλήθεια είναι επαναστατική, θέλω να ζήσω τώρα θα σας πεθάνουν οι ανέσεις
Θεέ, υποψιάζομαι ότι είστε αριστερός διανοούμενος Κάτω η κοινωνία του θεάματος και του εμπορίου Κάτω η κοινωνία της κατανάλωσης Μη με απελευθερώνεις, θα φροντίσω ο ίδιος Να κηρύξετε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας Ξεχάστε ό, τι σας έχουν μάθει. Αρχίστε να ονειρεύεστε Ο επαναστάτης είναι ένας ακροβάτης του ονείρου» Όσο περισσότερο κάνω επανάσταση, τόσο περισσότερο θέλω να κάνω έρωτα Οι ανέσεις είναι το όπιο του λαού Όσο περισσότερο καταναλώνεις, τόσο λιγότερο ζεις Ο εκπαιδευτής πρέπει να εκπαιδευτεί Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς
Προσοχή! Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά έχουν τοίχους Πρέπει συστηματικά να ερευνούμε το τυχαίο Συμμετέχω, συμμετέχεις, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε…αυτοί κερδίζουν Χάσου, αντικείμενο Καταργείστε το Άρχω, θα έχετε το Υπ-άρχω Κάτω απ’ τα πεζοδρόμια υπάρχει ακρογιαλιά
Πηγές:
Λένα Χαραλαμποπούλου – Ζάκη Κουνάδης “Οι δρόμοι του Μάη – Γαλλία ‘68”
Άγονη γραμμή
Wikipedia
