Το θέατρο είναι μια παραστατική μορφή τέχνης η οποία μέσα από τη βιωματική της υπόσταση μπορεί να συμβάλει ευεργετικά στην ψυχοσύνθεση του ατόμου. Όσον αφορά τα παιδιά αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές, καθώς βρίσκονται σε μια ηλικία που ακόμη πλάθεται ο χαρακτήρας τους και υιοθετούνται αξίες.
Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, τον αυτοσχεδιασμό και τη συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα ή παραστάσεις το παιδί διδάσκεται την συνεργασία, την ομαδικότητα καθώς και τρόπους έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Επιπλέον επιτυγχάνεται η καλλιέργεια της φαντασίας και της εφευρετικότητας, καθώς έρχονται σε επαφή με διαφορετικά ερεθίσματα και κίνητρα. Μέσα από δραματοποιημένες ιστορίες ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει πώς θα συμπεριφερόταν σε μια αντίστοιχη κατάσταση στην πραγματική ζωή ή να κατανοήσει καλύτερα και πιο ξεκάθαρα ένα γεγονός που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ή ίσως κληθεί να αντιμετωπίσει αργότερα.
Βασικός στόχος όλης αυτής της καλλιτεχνικής διαδικασίας είναι η ανάπτυξη της προσωπικότητας, της εποικοδομητικής επικοινωνίας τόσο με τον ίδιο τους τον εαυτό όσο και με τους ανθρώπους γύρω τους, αλλά και η ομαλότερη ένταξη τους σε ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Επίσης η κατανόηση της διαφορετικότητας και ακολούθως η αποδοχή του διαφορετικού είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα όλων των θεατρικών πρακτικών μάθησης. Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα κι αν οι υπόλοιπες γνώσεις κάποτε χαθούν, η βιωματική φύση του θεάτρου θα βοηθήσει το παιδί να θυμηθεί όσα διδάχτηκε και να τα αξιοποιήσει εμπράκτως την κατάλληλη στιγμή.
