Άι Βασίλη μου,
Η αλήθεια είναι ότι ανησυχώ πραγματικά για σένα. Σε βλέπω συνέχεια να γελάς με το χαρακτηριστικό σου ‘xo, xo, xo’ και όλα τα αντιμετωπίζεις με αυτό το γέλιο…
Την κούραση, τις σκανταλιές των ξωτικών, τις καθυστερήσεις των ταράνδων, τις επαφές σου με τους ανθρώπους… Το αποδεκτό συναίσθημα που μπορείς να εκφράσεις περιορίζεται σ’ αυτό; Δεν
έχεις το δικαίωμα να θυμώσεις; Να εκνευριστείς; Να στεναχωρηθείς; Μπορείς άραγε να επιτρέψεις τον εαυτό σου να τα βιώσει; Ή μήπως είναι απαγορευτικό; Μπορείς να αφουγκραστείς τα πραγματικά σου συναισθήματα;
Σε βλέπω να μην σέβεσαι τον εαυτό σου και τις αντοχές σου. Δεν ξέρω καν εάν το έχεις
αναρωτηθεί ή λειτουργείς προσπαθώντας να ανταποκριθείς στις προσδοκίες όλων των άλλων και ως «σωστός» Άι Βασίλης δεν έχεις το δικαίωμα να κουραστείς.
Υπάρχει μια μαγική λέξη που θα θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση και αυτή είναι η λέξη ΌΡΙΑ.
Έχεις μάθει να δίνεις… Πράγματι, είσαι πολύ δοτικός… Δίνεις, δίνεις, γεμίζεις τα παιδιά με παιχνίδια, δώρα… Και η αλήθεια είναι ότι δίνοντας δημιουργείται ένα έντονο αίσθημα ικανοποίησης μεγαλύτερο απ’ όταν παίρνουμε, κάτι που πολλές έρευνες της επιστήμης μου το επιβεβαιώνουν. Τα δώρα είναι σημαντικά φυσικά, αλλά έχει σημασία η ουσία των δώρων.
Μελέτες δείχνουν ότι το βίωμα κοινών εμπειριών κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και πιο κοντά ο ένας στον άλλο από το να δίνουνε υλικά αντικείμενα ως δώρα.
Γιατί λοιπόν να κουβαλάς αυτό το σακί με παιχνίδια όταν ξέρεις ότι θα πεταχτούν μόλις τελειώσουν οι γιορτές ή στην καλύτερη μόλις εμφανιστούν καινούρια; Τι θα γινόταν αν αντί να δώσεις στη Ελένη ένα νέο DVD, πηγαίνατε μαζί να δείτε μια ταινία; Αντιλαμβάνομαι ότι μερικές φορές είναι πιο εύκολο να βάζεις τα ξωτικά σου να φτιάξουν ένα αμαξάκι, μία κούκλα
ή ένα βιντεοπαιχνίδι. Αλλά με το να επενδύεις τον χρόνο σου δομούνται οι αληθινές σχέσεις.
Και καθώς όπως σου είπα και παραπάνω, το να προλάβεις να ανταποκριθείς τις τελευταίες μέρες του έτους συνίσταται σε υπέρβαση των ορίων σου, πιθανόν επεκτείνοντας τη περίοδο των δώρων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μπορεί να αρχίσεις να νιώθεις ξανά τον εαυτό
σου και να προγραμματίσεις καλύτερα τον χρόνο σου. Ταυτόχρονα αυτό δείχνει στα παιδιά ότι τα σκέφτεσαι όλη την διάρκεια της χρονιάς, πράγμα καλό για τη συναισθηματική τους υγεία και απαραίτητο ώστε να σε εμπιστεύονται και να δομήσεις μια υγιή σχέση μαζί τους.
Και καθώς μιλάμε για υγιείς σχέσεις, αυτές περιλαμβάνουν αμοιβαία προσφορά και
αποδοχή, όχι μόνο ένα άτομο που δίνει όλη την ώρα χωρίς ποτέ να λαμβάνει. Το να είσαι υπερβολικά δοτικός χωρίς να λαμβάνεις μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση και μακροπρόθεσμα σε αίσθημα αδικίας. Αυτό μπορεί να εξηγήσει την τιμωρητική σου διάθεση απέναντι στα παιδιά και την εμμονική σου προσήλωση σε διάκριση μεταξύ «άτακτων και φρόνιμων»
παιδιών. Για να είσαι δοτικός χωρίς υποσυνείδητα εχθρικά συναισθήματα, πρέπει επίσης να μπορείς να λαμβάνεις μερικές φορές. Και βέβαια, προϋπόθεση για να μπορείς να λαμβάνεις είναι να αποδεχτείς ότι μπορείς να εκφράσεις την ανάγκη που έχεις…
Αυτό μπορεί να πάρει καιρό και ίσως χρειαστείς βοήθεια… Δεν είναι κακό, όλοι στη διάρκεια της ζωής μας μπορεί
να χρειαστούμε βοήθεια για να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό…
Μάλλον δεν σε ρωτάνε πολύ συχνά, αλλά τι πραγματικά θα ήθελες για τα Χριστούγεννα
φέτος;
Με αγάπη Ειρήνη,
*η Ειρήνη, που ως μικρή Ειρήνη συνήθως δεν έπαιρνε δώρο από εσένα γιατί ήταν κακό παιδί!
