Τα ταξίδια αποτελούν πλέον μία επιλογή που χαρίζει συναισθηματική ενθάρρυνση, ψυχική χαλάρωση αλλά και ώθηση για συνέχιση της σκληρής καθημερινότητας του καθενός! Ανακαλύψαμε κοντινούς, σχεδόν ανεξερεύνητους προορισμούς για αποδράσεις που συνδυάζουν την ομορφιά του τόπου μας και την μαγεία της φύσης σε καταπράσινες όασεις με τρεχούμενα νερά, επιβλητικά βουνά και σαγηνευτικά χωριουδάκια!
Δήμος Δεσκάτης
Παλιουριά
Το χωριό βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Γρεβενών, στους πρόποδες της δυτικής απόληξης των Καμβουνίων ορέων και συγκεκριμένα της υψηλότερης κορυφής αυτών, η οποία είναι γνωστή με το όνομα Μπουνάσια ή Βουνάσσα. Το χωριό, στα δυτικά του οποίου ρέει ο Αλιάκμονας, είναι ένα από τα επτά χωριά της περιοχής της Φιλουρίας και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 500 περίπου μέτρων, απέχει δε από την πόλη των Γρεβενών 46 χλμ. και 15 χλμ. από την κοντινή κωμόπολη της Δεσκάτης.
Η Παλιουριά ξανακτίστηκε, ουσιαστικά, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ενώ η εικόνα της μεταβλήθηκε ριζικά, μετα τον καταστροφικό σεισμό του 1995 και την κατασκευή σύγχρονων, αντισεισμικών κατοικιών. Ο πληθυσμός της, ο οποίος αποτελείται από γηγενείς Γρεβενιώτες και από μικρασιάτες πρόσφυγες, μειώθηκε αισθητά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, λόγω της μετανάστευσης των νέων της σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και στο εξωτερικό, ιδίως στη Γερμανία, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Σήμερα, η Παλιουριά αριθμεί περίπου 400 μόνιμους κατοίκους και είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά των Γρεβενών. Οι κάτοικοι της ασχολούνται με τη γεωργία (καλλιέργεια σιτηρών, αραβόσιτου, καπνού κ.α.), με την κτηνοτροφία (αιγοπρόβατα, βοειδή) ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανάπτυξη και του τομέα παροχής υπηρεσιών, με την ίδρυση επιχειρήσεων εστίασης και εμπορίου τοπικών προϊόντων, ως απόρροια της τουριστικής ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Γρεβενών.
Αξιοθέατα – Ιστορικά Μνημεία
- Μονή Ευαγγελιστρίας με το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
- Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τις άριστες τοιχογραφίες.
- Άγιος Γεώργιος.
- Περιοχή Λίμνης σε υψόμετρο 1200 μ. με το κρύο νερό.
- Ο Γάβρος με το χωνευτικό κρύο νερό και τα ψηλά πλατάνια. Ο «Γάβρος» χτισμένος από τον κ. Δήμζα ήταν παλιότερα ένα απλό πέτρινο ντουβάρι.
- Η γέφυρα Παλιουριάς – Παναγιάς.
- Ο Χάντακας με τις απόκρημνες βαθιές χαράδρες.
- Η Σκάλα με τον παλιό μύλο της Μπουνάσας και τους καταρράκτες.
- Oι βρύσες της περιοχής
Παρασκευή
Η Παρασκευή είναι ορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Γρεβενών σε υψόμετρο 780 μέτρα και υπάγεται στη δημοτική ενότητα Δεσκάτης. Η Παρασκευή βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο, στις νότιες πλαγιές του όρους Βουνάσα (1.415μ.) των Καμβουνίων. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η αρχική θέση του χωριού, τον 5ο αι. π.Χ., ήταν νοτιότερα της σημερινής, στη θέση «Κλίμα» και ονομαζόταν Καστρί. Την περίοδο του Βυζαντίου (πριν το 1393) ήταν στη θέση «Βαένι» ή «Παλαιοχώρι», όπου σώζονται ακόμα ερείπια. Απελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 7/10/1912. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, η οποία είναι τρίκλιτη βασιλική και χρονολογείται στον 19ο αιώνα, από το 1992 έχει χαρακτηριστεί ως κτίριο που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία.
Δήμος Νεστορίου
Χιονάτο
Το Χιονάτο είναι ορεινός οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς. Διοικητικά ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Ακριτών του Δήμου Νεστορίου. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της περιφερειακής ενότητας στις βόρειες πλαγιές της κορυφής Αμμούδας σε υψόμετρο 960μ. με 118 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011) και απέχει από την πόλη της Καστοριάς 31 χλμ. Στον οικισμό λειτουργεί δημοτικός ξενώνας, υπάρχει εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1922) και γήπεδο με δοσμένο όνομα «Χριστίνα Γιαζιτζίδου» προς τιμή της Ολυμπιονίκης κωπηλάτριας Χριστίνας Γιαζιτζίδου, όπου έχει καταγωγή από εκεί.
Επταχώρι
Το Επταχώρι είναι ο μεγαλύτερος οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Αρρένων της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Νεστορίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο οικισμός είχε 295 κατοίκους. Βρίσκεται πάνω στην επαρχιακή οδό Ιωαννίνων-Κοζάνης-Θεσσαλονίκης και συνδέει την Κόνιτσα με τον Πεντάλοφο. Στα όρια μεταξύ Ήπειρου και Μακεδονίας, το Επταχώρι διαθέτει εντυπωσιακά από αρχιτεκτονική άποψη κτίρια, όπως αυτό του σχολείου και της εκκλησίας του χωριού. Από το Επταχώρι ήταν ο ζωγράφος Ηλίας που αγιογράφησε διάφορες εκκλησίες, μεταξύ των οποίων και τη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Σπήλαιο Γρεβενών το 1658. Οι κάτοικοι του Επταχωρίου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σημαντικότερος αγωνιστής από το Επταχώρι ήταν ο χιλίαρχος Νικόλαος Γκολέτσης που πολέμησε στο πλευρό του Γεωργίου Καραϊσκάκη καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Αξιοθέατα – Ιστορικά Μνημεία
- Μοναστήρι Αγίου Γεωργίου Επταχωρίου (1625 μ. Χ.), στα 2 χλμ από το χωριό, βυζαντινής αρχιτεκτονικής, με αξιόλογες βυζαντινές τοιχογραφίες.
- Αγία Παρασκευή (1914), πολιούχος Επταχωρίου στο κέντρο του χωριού, αγιογραφημένη από μοναχούς του Αγίου όρους (κατά τη δεκαετία ’70)
- Παλιομονάστηρο 9ου αι. μ.Χ. , με πρόσβαση από μονοπάτι, πεζοπορία δύο ωρών, ήπιας δυσκολίας.
- Νερόμυλος του 19ου αι. ανακαινισμένος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο.
- Τρία πέτρινα γεφύρια 19ου αι., το ένα στο κέντρο του χωριού, τα άλλα δύο λίγο έξω από το χωριό.
- Πέτρινο Δημοτικό Σχολείο (1925)
- Πολλά παλιά παρεκκλήσια τα οποία μπορεί να επισκεφτεί κάποιος από μονοπάτια, απολαμβάνοντας ανεπανάληπτη φυσική ομορφιά.
- Φωτογραφικό μουσείο-Τζημοπούλειο με 6.000 παλιές φωτογραφίες Επταχωρίου, από αρχές 20ου αι (1910 η πιο παλιά) έως τη δεκαετία ’70 μέσα από τις οποίες αναδύεται η ιστορία και λαογραφία Επταχωρίου.
- Χώρος πρωτότυπης Τέχνης όπου υπάρχουν – Πίνακες με γραμματόσημα και πίνακες με φύλλα, λουλούδια και τομές από κορμούς δέντρων. Βέργες κρανιάς κεντημένες με σουγιά. Ξυλοτεχνήματα με τεμάχια ελάτου. Γύψινα ανάγλυφα. Συλλογή έγχρωμων κροκαλοπαγών πετρωμάτων.
Δήμος Σερβίων
Καστανιά
Η Καστανιά είναι ορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης. Είναι κτισμένη στη βόρεια πλαγιά των Πιερίων, σε υψόμετρο 1050μ. και απέχει 6,5χλμ από τα Σέρβια.
Είναι γνωστό από παλιά με την ίδια ονομασία την οποία πήρε προφανώς από τα καστανόδεντρα που αφθονούν στην περιοχή όπου είναι χτισμένο το χωριό. Το πρώτο χωριό βρισκόταν στην πεδιάδα των Σερβίων και ονομαζόταν παλαιοκαστανιά. Το χωριό είναι καλοχτισμένο και πυκνοκατοικημένο σε μία απότομη πετρώδη πλαγιά με πρόσοψη προς το βορρά. Η θέση του χωριού προσφέρει πανοραμική θέα στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου με κεντρικό σημείο τη Υψηλή Γέφυρα Σερβίων. Το 1995 και έπειτα από σεισμό, ο οποίος προκάλεσε πολλές και σοβαρές ζημιές σε κτίσματα του χωριού, αποφασίστηκε η μετεγκατάσταση του χωριού σε νέα τοποθεσία ανατολικά στα προάστια των Σερβίων. Ένα έργο το οποίο χρηματοδοτήθηκε εξ’ ολοκλήρου από το Ελληνικό Κράτος. Με τη δημιουργία του νέου οικισμού οι κάτοικοι του παλιού ελαχιστοποιηθήκαν σε 98 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
Λαογραφικό Μουσείο
Με τη βοήθεια πολλών χωριανών και του Μορφωτικού Συλλόγου άρχισε το 1999 η ανακαίνιση του παλιού σχολείου με σκοπό να μετατραπεί σε Λαογραφικό Μουσείο η οποία ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Η συνεισφορά των χωριανών ήταν το αποκορύφωμα της προσπάθειας αυτής καθώς πρόσφεραν όλοι αντικείμενα παλαιότερων εποχών-κειμήλια, τα οποία τοποθετήθηκαν στο Λαογραφικό Μουσείο μέσα από το οποίο μπορεί ο επισκέπτης να κάνει ένα γρήγορο ταξίδι στο χρόνο.
Εκκλησίες που αξίζει να επισκεφτείς
- Άγιοι Θεόδωροι
- Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου
Αυλές
Οι Αυλές βρίσκονται 4χλμ δυτικά των Σερβίων , ανάμεσα στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου και στα Καμβούνια όρη. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία. Σε κατάφυτο λόφο πάνω από τον οικισμό υπάρχουν τα εξωκλήσια του Νεκταρίου και του Αγίου Αθανασίου, ενώ το χωριό πανηγυρίζει των Αγίων Θεοδώρων. Ο οικισμός ιδρύθηκε επί της εποχής του Αυτοκράτορα Ηρακλείου και έλαβε το όνομα Αυλές επειδή θεωρούνταν η αυλή των Ανακτόρων – Κάστρων των Σερβίων. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η ονομασία του ήταν «Πόρτες», λόγω της ομώνυμης τοποθεσίας «Στενά Πόρτες» που βρίσκονται δίπλα στο χωριό.
Απέναντι από τον οικισμό, πάνω στα Καμβούνια όρη, βρίσκεται κρεμασμένο το ασκηταριό του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, του 11ου αιώνα και προσφέρει πανοραμική θέα προς τη λίμνη.
Δήμος Άργους Ορεστικού
Αμμουδάρα
Η Αμμουδάρα είναι οικισμός το δήμου Άργους Ορεστικού της περιφερειακής ενότητας Καστοριάς. Στον οικισμό λειτουργεί υδροθεραπευτήριο με 9 ατομικούς λουτήρες, που εκμεταλλεύεται την υδροθειούχο πηγή της περιοχής. Το νερό χαρακτηρίζεται ως ψυχρό HCO3-Ca-Na-Mg- Cl-υδροθειούχο, υποτονικό και έχει μέση θερμοκρασία 15˚C. Είναι κατάλληλο για ρευματισμούς, δερματικές, αναπνευστικές και αρθριτικές παθήσεις.
Γέρμας
Ο Γέρμας είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς. Το χωριό Γέρμας πήρε το όνομά του από τον Μακεδονομάχο Νικόλαο Τσοτάκο, ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Καπετάν Γέρμας, λόγω της καταγωγής του από τη Γέρμα Λακωνίας. Ο Γέρμας πρωτοκατοικήθηκε κατά τη Νεολιθική εποχή. Αυτό το μαρτυρούν τρεις προϊστορικές ακροπόλεις, που βρίσκονται στα νότια του χωριού, και συγκεκριμένα, δύο στην τοποθεσία «Μελίσσι» και μία στην τοποθεσία «Καστρί». Στα χρόνια των Μακεδόνων βασιλέων Φιλίππου Β΄ και Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρχε στον Γέρμα ένας σημαντικός οικισμός, στην τοποθεσία «Μπίλια – Κεράσοβο». Εκεί σώζονται πάμπολλα ερείπια της Ελληνιστικής, Ρωμαϊκής και Πρωτοβυζαντινής περιόδου.
Δήμος Αμυνταίου
Σκλήθρο
Το Σκλήθρο είναι κτισμένο στους πρόποδες των ορεινών όγκων του όρους Βίτσι, σε μια μικρή κοιλάδα όπου ενώνονται 3 ποταμοί. Βρίσκεται επί της επαρχιακής οδού Αμυνταίου – Καστοριάς και απέχει 18 χιλιόμετρα από το Αμύνταιο. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Ζελενίτσι που στα σλαβικά σημαίνει «πράσινος τόπος» και υποδήλωνε το καταπράσινο τοπίο της περιοχής. Το 1918 συστάθηκε κοινότητα Ζελενιτσίου με έδρα το Ζελενίτσιον και το χωριό αναφερόταν με αυτό το όνομα μέχρι το 1927 οπότε μετονομάστηκε σε Σκλήθρο. Το Σκλήθρο είναι χωριό καθαρά αγροτικό και κτηνοτροφικό. Λόγω των ειδικών κλιματολογικών συνθηκών, η κύρια πηγή εσόδων των αγροτών του χωριού προέρχεται από την καλλιέργεια της πατάτας, το χαρακτηριστικότερο προϊόν του χωριού. Η τοπική κοινωνία έχει φροντίσει τα τελευταία χρόνια να προβάλλει την ιδιαίτερη αυτή παραγωγή με τη καθιέρωση της γιορτής της πατάτας στις αρχές Αυγούστου, με διάφορα πολιτιστικά δρώμενα και γιορτές γευσιγνωσίας. Το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον του Σκληθρου και η θέση του πάνω στον οδικό άξονα Αμυνταίου – Καστοριάς έχουν συμβάλλει στην αύξηση των επισκεψιμότητας στην περιοχή, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να έχουν δημιουργηθεί ικανοποιητικές υποδομές εστίασης και φιλοξενίας επισκεπτών.
Πέτρες
Το ειδυλλιακό τοπίο της βόρειας όχθης της λίμνης των Πετρών αποτέλεσε προνομιακό χώρο για την ανάπτυξη της ανθρώπινης δραστηριότητας ήδη από την αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από τη ελληνιστική πόλη στο λόφο «Γκραντίστα», αλλά και τα λείψανα της ρωμαϊκής και παλαιοχριστιανικής περιόδου μέσα στο σύγχρονο οικισμό. Ο αγροτοποιμενικός χαρακτήρας του χωριού – με παραγωγή φακής, σταφυλιών, λιναριού, ψαριών, λειτουργία νερόμυλων – καταγράφεται σε τουρκική απογραφή του 1481, όπου ο οικισμός αναφέρεται με το όνομα «Πετρισκός» και στον οποίο κατοικούσαν συνολικά 67 οικογένειες. Οι Πέτρες διατηρούν τα χαρακτηριστικά αυτά, αφού η αμπελοκαλλιέργεια, η αλιεία και η παραγωγή κρεμμυδιών αποτελούν τις βασικές παραγωγικές δραστηριότητες των 444 σημερινών κατοίκων του χωριού. Με αφετηρία τις Πέτρες, σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στο χρόνο και το αξεπέραστο φυσικό περιβάλλον της περιοχής κάνοντας το γύρο της ομώνυμης λίμνης με τα πόδια, το ποδήλατο ή το αυτοκίνητο. Σε αυτήν την πορεία θα έχει τη συντροφιά περίπου 130 ειδών σπάνιων πουλιών όπως η λαγγόνα, η νανόχηνα και το χρυσογέρακο, τα οποία διαβιούν σε ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα χαρακτηρισμένο ως Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος από το Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000.
Δήμος Πρεσπών
Ψαράδες
Οι Ψαράδες βρίσκονται στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας και προσφέρουν ένα απίστευτο πακέτο τουριστικών δραστηριοτήτων στους λίγους και τυχερούς επισκέπτες που έχουν τη διάθεση και την τιμή να το γνωρίσουν και ακολούθως να το αγαπήσουν για την ομορφιά και την απλότητά του. Ένα ταξίδι στους Ψαράδες περιλαμβάνει χαλάρωση, καφέ και τσίπουρο στα παραδοσιακά καφενεδάκια του χωριού παρέα, φυσικά, με τους φιλόξενους ντόπιους. Η μεγαλύτερη περιπέτεια, η οποία τελικά γίνεται μοναδική εμπειρία στους Ψαράδες είναι η βαρκάδα στα νερά της λίμνης. Το μίνι ταξίδι στο χωριό περιλαμβάνει ξενάγηση στα διάσημα ασκηταριά της Παναγίας της Ελεούσας, της Μεταμόρφωσης και της Ανάληψης. Ο τόπος είναι πλούσιος σε ιστορία. Στις βραχώδεις ακτές της λίμνης κατέφυγαν και ασκήτευσαν μοναχοί κατά τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή, καθώς από τα τέλη του 9ου αιώνα η περιοχή περιέρχεται στη ζώνη επιρροής του Βούλγαρου ηγεμόνα Συμεών και καταλαμβάνεται πότε από τους Βυζαντινούς και πότε από τους Βούλγαρους. Στους Ψαράδες οι κάτοικοι του χωριού διηγούνται τις ιστορίες τους, αποκαλύπτουν ότι ζουν μέσα και για τη λίμνη, ενώ σερβίρουν στους φιλοξενούμενούς τους φρέσκο γριβάδι, τον θησαυρό τους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ψάρι που ζει στις λίμνες με μεγάλη εμπορική αξία για τους ψαράδες της περιοχής.
Κώτας
Το χωριό βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας, στα νοτιοανατολικά της Μικρής Πρέσπας, όντας χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 685 μέτρων στην κοιλάδα του σχηματίζει ο Λαδοπόταμος. Από την περιοχή διέρχονται τόσο οι εθνικές οδοί ΕΟ2 και ΕΟ15 όσο και η οδική αρτηρία που συνδέει τη Φλώρινα με την Καστοριά με το να χωριό βρίσκεται σε τοποθεσία πολύ κοντά στο μέσω της διαδρομής Φλώρινα-Καστοριά. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία. Στην περιοχή ρέει ο Λαδοπόταμος που είναι παραπόταμος του Αλιάκμονα και σχηματίζει βιότοπο. Η κορυφή Αγνάντια προσφέρει ιδιαίτερη θέα και η κορυφή Ανεμοδαρμένη(Μπούτσι) βρίσκεται σε 1.779μ. ύψος προσφέρει ιδιαίτερη θέα προς το Γράμμο, το Μοράβα, το Βίτσι και προς τις λίμνες των Πρεσπών. Στην περιοχή του Κώτα παρατηρούνται δάση όπου φύονται οξιές, βελανιδιές, γιγάντιες φουντουκιές, ψευτοπλατάνοι και μεγάλη ποικιλία θάμνων. Εκεί διαβιούν αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι, αετοί, γεράκια, αγριοπερίστερα, κ.ά. Αξιόλογο θρησκευτικό μνημείο αποτελεί ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εντός του οικισμού υπάρχει το σπίτι του Καπετάν Κώτα που λειτουργεί σαν μουσείο όπου διασώζονται εκθέματα από το 1.850.
Δήμος Φλώρινας
Δροσοπηγή
Η Δροσοπηγή είναι ένα καταπράσινο ορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας. Βρίσκεται πάνω στον παλιό επαρχιακό δρόμο που ενώνει τη Φλώρινα με την Καστοριά μέσω της ορεινής διάβασης Βιτσίου. Έχει περίπου 200 μόνιμους κατοίκους και 900 μ. υψόμετρο. Το χωριό στεφανώνουν πυκνά δάση με οξιές, βελανιδιές, σκλήθρα, πλατάνια, αγριοκαρυές και κρανιές, ενώ από παντού ξεπηδούν γάργαρα πηγαία παγωμένα νερά. Αξίζει να επισκεφθείτε το παλιό γεφύρι της Δροσοπηγής, που βρίσκεται στο δρόμο για το παλιό χωριό. Χτίστηκε το 1852 από ντόπιους μαστόρους. Οι κάτοικοι είναι κυρίως οικοδόμοι, κτηνοτρόφοι και δασεργάτες. Απέχει 13 χιλιόμετρα από τη Φλώρινα. Το φυσικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερα πλούσιο. Από την περιοχή περνά ο Δροσοπηγιώτικος ποταμός που πηγάζει από το όρος Βίτσι, εκβάλλει στον ποταμό Αξιό και έχει τρεις παραποτάμους. Ο ποταμός διατηρεί και πληθυσμό πέστροφας ενώ παρόχθια υπάρχουν οξιές και βελανιδιές. Το χωριό δημιουργήθηκε το 1844 από μεγάλο τμήμα των κατοίκων του χωριού Πληκάτι Ιωαννίνων, οι οποίοι αγόρασαν, σχεδίασαν και δημιούργησαν το νέο χωριό. Οι κάτοικοι διακρίθηκαν στο Μακεδονικό Αγώνα με κυριότερο οπλαρχηγό το Νικόλαο Μάνο.
Νέος Καύκασος
Το χωριό απέχει 15 χιλιόμετρα από τη Φλώρινα, διαμένουν λιγότεροι από 170 κάτοικοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Βρίσκεται σε οροπέδιο, σε υψόμετρο 640 μέτρων, κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία και πολλά από τα ψυχρά ρεύματα έρχονται από τη γειτονική χώρα. Στη μέση του χωριού περνά η διαδρομή της αχρησιμοποίητης σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης – Μοναστηρίου, η οποία χτίστηκε το 1894. Στο Νέο Καύκασο υπήρξε επίσης ο συνοριακός σταθμός αυτής της διαδρομής τον 20ο αιώνα. Ο Νέος Καύκασος βρίσκεται πάνω από ένα μεγάλο υπόγειο απόθεμα διοξειδίου του άνθρακα που εκτείνεται σε όλη τη λεκάνη της Φλώρινας, γνωστό από τη δεκαετία του 1960 και το οποίο αξιοποιείται εμπορικά.
