Η Ελένη και . . .ένα κορίτσι στα καράβια
Πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου κουβαλώ τη θάλασσα. Και μετά από αυτήν την ιστορία θα την...
Κοζάνη, Γκοβεδάρων 10, 3ος όροφος. Αν δεν γεννιόμουν σ ́αυτό το διαμέρισμα κι αν δεν μου απαγόρευαν οι γονείς μου να βλέπω τηλεόραση, ίσως να μην γινόμουν Φιλόλογος. Το πρωί έγραφα στους τοίχους του σπιτιού και διάβαζα οτιδήποτε έπεφτε στο χέρι μου. Ήμουν τακτική πελάτισσα με πίστωση του βιβλιοπωλείου της οικοδομής. Το απόγευμα καθαρίζονταν οι τοίχοι, πληρώνονταν τα χρέη, έτρωγα μερικές παντοφλιές και άντε πάλι τα ίδια. Τα χρόνια πέρασαν. Μεγάλωσα, μετακομίσαμε, σπούδασα. Πριν πάρω το πτυχίο ζήλεψα έναν γνωστό άγνωστο αγαπημένο που έγραφε. Είπα να δοκιμάσω και ‘γω. Φοίτησα και στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής στην Φλώρινα. Από τότε παραδίδω σεμινάρια γραψίματος και σβησίματος. Σήμερα εκπονώ τη διδακτορική μου διατριβή και ζω στην Πάτρα.
Πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου κουβαλώ τη θάλασσα. Και μετά από αυτήν την ιστορία θα την...
Ψηλά στο λόφο ήταν ένα σπίτι. Μόνο του, ξεκομμένο από τα υπόλοιπα. Ήταν τόσο αφημένο στη μοίρα του, που...
Με συμπτώματα έντονου μουδιάσματος στο αριστερό χέρι και πόνους στην καρδιά επισκέφτηκα τα επείγοντα του Νοσοκομείου Κοζάνης. Πρωί πρωί εγώ...
Ξεκίνησα τις βουτιές και την ηλιοθεραπεία μου με ένα κλασικό μαύρο ολόσωμο μαγιό. Μέχρι εδώ όλα καλά. Μαυρισμένα χέρια,...
Στο Δημοτικό μαζί. Είχε μακριά μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια. Δέρμα μελαμψό και λεπτά άκρα. Ακόμα θυμάμαι τα πάρτι στο...
Ήμουν λίγο άρρωστη θυμάμαι. Όχι, κάτι σοβαρό. Μια ανοιξιάτικη γριπούλα. Από εκείνες που είσαι με το χαρτομάντιλο στο χέρι και...
Η γιαγιά μου, η μαμά της μαμάς μου, έφυγε νέα. Όσο ήταν όμως ζωντανή Πάσχα κάναμε στο χωριό. Το...
Η φίλη μας δεν πίστευε ποτέ πως μια απλή πρόσκληση στο facebook θα της άλλαζε την άποψή της για το...