Η άνοιξη προσκαλεί σε καινούργιες συνθήκες φωτός.
‘Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το εμβληματικό βιβλίο του ιάπωνα Τανιζάκι, από τις σημαντικότερες μορφές της ιαπωνικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, Το Εγκώμιο της σκιάς(1933), έναν ύμνο στην γιαπωνέζικη αισθητική και ομορφιά στις τέχνες και κυρίως στην καθημερινή ζωή. Το Εγκώμιο της σκιάς εκδόθηκε το 1992 από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ με μετάφραση από τα ιαπωνικά, πρόλογο και σημειώσεις του Παναγιώτη Ευαγγελίδη. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το ελληνικό κοινό. ‘Ενας μικρός φόρος τιμής στους μεταφραστές που μπολιάζουν την γλώσσα μας και τον εθνικό μας κήπο με καινούργιες λέξεις κι ιδέες συνεισφέροντας στην εξέλιξη της οικουμενικότητάς του, σε συνεχή διάλογο με την ομορφιά του κόσμου.
Στ’αλήθεια η ομορφιά του γιαπωνέζικου δωματίου εξαρτάται απόλυτα και γεννιέται απ’την εναλλαγή αμυδρού φωτός και σκιάς, και έξω απ΄αυτό δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Οι Δυτικοί αισθάνονται μεγάλη έκπληξη μπροστά στην απλότητα της γιαπωνέζικης κάμαρης, βλέποντας σ’αυτή μόνο γκρίζους τοίχους χωρίς κανένα στολίδι, κι αυτό είναι πλέον κατανοητό αν λάβουμε υπόψη ότι εκείνοι είναι ανίκανοι να λύσουν το αίνιγμα της σκιάς. Εμείς, από την έξω μεριά του δωματίου, αυτού όπου οι ακτίνες του ήλιου δύσκολα τρυπώνουν , ή βάζουμε πρόσθετα γείσα ή φτιάχνουμε βεράντες απομακρύνοντας το φως ακόμη περισσότερο. Κι έτσι, στο εσωτερικού του δωματίου μπαίνει στα κλεφτά, περνώντας από το σότζι*, μια αντανάκλαση θαμπή απ’τον κήπο. Για μας τίποτε άλλο έξω από αυτές τις πλάγιες αδύναμες ακτίνες φωτός δεν είναι στοιχείο ομορφιάς για το δωμάτιο.
* Ξύλινες συρταρωτές πόρτες που βλέπουν στον κήπο και γενικά στο εξωτερικό του σπιτιού. Παλαιότερα με ξύλο και ριζόχαρτο, σήμερα για λόγους ευκολίας και ασφάλειας τείνουν να χρησιμοποιούν για την κατασκευή τους γυαλί.
μτφ Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Επιμέλεια Σταυρούλα Γάτσου
