O Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ έχει ταυτίσει το όνομά του με το body horror κάνοντας ταινίες που δείχνουν τον τρόμο μέσα από την παραμόρφωση του σώματος.
Ο σπουδαίους σκηνοθέτης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους auteur του κινηματογράφου διαθέτοντας πολύ συγκεκριμένη οπτική και καλλιτεχνική διατύπωση με επίκεντρο το σώμα και την ταυτότητα.
Στο σινεμά του Κρόνενμπεργκ η σάρκα είναι ανεξάρτητη και το σώμα επαναστατεί. Στις ταινίες του βλέπουμε την τερατωδία ως μια ανθρώπινη μορφή που δεν υπάρχει για να προκαλέσει τρόμο- αν και τον προκαλεί. Η τερατωδία άλλωστε στο σύμπαν του δεν αφορά κάποιον άλλο, ένα δολοφόνο ή μια κλασικά κακή φιγούρα, αλλά βρίσκεται εντός του ανθρώπου, εντός των ηρώων. Γι’ αυτό και δεν περιθωριοποιείται αλλά, αντίθετα, μπορεί να μεταδοθεί στην κοινωνία.
Στις ταινίες του καταρρίπτονται επίσης τα αντιθετικά δίπολα (άνδρας-γυναίκα, άνθρωπος-μηχανή, άνθρωπος- έντομο, όμορφος- άσχημος), ενώ ο σκηνοθέτης κοπιάζει για να προκαλέσει μια συναισθηματική αντίδραση στον θεατή.
Από τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται στις ταινίες του είναι η σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία. Ήταν «πολύ μπροστά» όταν με τις ιστορίες του απάντησε ότι η τεχνολογία είμαστε εμείς, ο άνθρωπος, υποστηρίζοντας ότι το ανθρώπινο σώμα έχει διαμορφωθεί ανά τα χρόνια ανάλογα με τη σχέση του με κάποιο τεχνολογικό προϊόν. Στην ουσία δηλαδή ο άνθρωπος του σήμερα είναι «μεταλλαγμένος» και βιολογικά διαφορετικός από τον άνθρωπο του χθες.
Αυτή η αλλαγή, σύμφωνα με τον Κρόνενμπεργκ, είναι και το ζητούμενο. Όπως πιστεύει ο σκηνοθέτης, ο άνθρωπος συνεχώς προσπαθεί να αλλάξει το σώμα του- είτε γιατί με αυτόν τον τρόπο ανήκει σε κάποια ομάδα, όπως πχ κάνοντας ένα τατουάζ, είτε κυρίως γιατί με αυτόν τον τρόπο προσδιορίζει την ταυτότητά του και κατοχυρώνει την ιδιοκτησία του επί της σάρκας του.
Ο Κρόνενμπεργκ έχει εμμονή με τη θνητότητα, την ταυτότητα και την ανθρώπινη κατάσταση και διερευνά αυτά τα θέματα συνεχώς και εξαντλητικά στο έργο του. Για πάνω από πέντε δεκαετίες, σκηνοθετεί θρίλερ που «φλερτάρουν» με τα όρια, όπως το «Videodrome» και το «Spider».
Πολλές από αυτές οι θεματικές του επιστρέφουν στην τελευταία του ταινία «Crimes of the Future», γυρισμένη στην Ελλάδα και με ελληνική συμπαραγωγή, η οποία προβάλεται αυτή την περίοδο στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο Κρόνενμπεργκ είχε τεράστια επιρροή στις γενιές κινηματογραφιστών που ακολούθησαν, αλλά και ο ίδιος έχει εμπνευστεί από άλλους σκηνοθέτες. Σε συνεντεύξεις του, έχει αναφέρει πολλές ταινίες που τον επηρέασαν ή που του άρεσαν. Οι περισσότερες από αυτές είναι σκοτεινές, πειραματικές (συχνά επιστημονικής φαντασίας) ιστορίες που έχουν πολλά κοινά με το έργο του, αλλά μερικές αποτελούν έκπληξη:
-Παράξενες μέρες (Strange Days)- 1995, σε σκηνοθεσία Κάθριν Μπίγκελοου
-Ανεξέλεγκτες καταστάσεις (Altered States)- 1980, σε σκηνοθεσία Κεν Ράσελ
-Winter Kept Us Warm- 1965, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Σέκτερ
-Raw- 2016, σε σκηνοθεσία Ζουλιά Ντουκουρνό
-Relativity- 1966, σε σκηνοθεσία Εντ Έμσβιλερ (μικρού μήκους)
-Scorpio Rising- 1963, σε σκηνοθεσία Κένεθ Εντζέρ (μικρού μήκους)
-Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα (And God Created Woman)- 1956, σε σκηνοθεσία Ροζέ Βαντίμ
-Schmeerguntz- 1965, σε σκηνοθεσία Γκάνβορ Νέλσον (μικρού μήκους)
-Ο άνθρωπος που ζάρωνε (The Incredible Shrinking Man)- 1957, σε σκηνοθεσία Τζακ Άρνολντ
-Possessor- 2022, σε σκηνοθεσία Μπράντον Κρόνενμπεργκ
