Σε υψόμετρο 770 μέτρων, στους πρόποδες του όρους Μουρικίου βρίσκεται το Εμπόριο, ένα χωριό της επαρχίας Εορδαίας. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, σχεδόν κρυμμένο μέσα σε μία πευκόφυτη και καστανόφυτη βουνοπλαγιά. Πρόκειται για ένα παλιό, ιστορικό χωριό περίπου 1000 κατοίκων, το οποίο ήταν ανέκαθεν κεφαλοχώρι και κέντρο εμπορίου, με πολλά Μακεδονίτικα σπίτια, μία γραφική πλατεία, στενά δρομάκια με βρύσες και τρεχούμενα νερά και το Ναό του Αγίου Μηνά, πολιούχου και προστάτη του χωριού.
Στις παρυφές ενός παλαιού κάστρου χτίστηκε ο οικισμός, που αποτελεί εξέλιξη παλαιότερων οικισμών και εγκαταστάσεων γύρω από την συγκεκριμένη οχυρωματική θέση, ίχνη των οποίων βρέθηκαν κατά καιρούς και αποδεικνύουν, ότι ο τόπος κατοικήθηκε τουλάχιστον από την Νεολιθική Εποχή. Αρχαιολογικά ευρήματα του 5ου αιώνα από το Εμπόριο φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κοζάνης.
Τμήματα του παλιού κάστρου ανάμεσα στο χωριό και την Αναρράχη θυμίζουν στους επισκέπτες, ότι το Εμπόριο αποτέλεσε κάποτε κέντρο όλης της περιοχής. Το όνομα του γραφικού χωριού έμεινε αναλλοίωτο με το πέρασμα των αιώνων και μαρτυρά αυτό ακριβώς, που ήταν, δηλαδή κέντρο του εμπορίου της ευρύτερης περιοχής. Σε παλιά, χειρόγραφα κείμενα, που έχουν βρεθεί για το Εμπόριο γίνεται αναφορά στους φιλόξενους κατοίκους του χωριού, ενός τόπου εύφορου, με πλούσια βλάστηση, πολλά νερά και δάση. Η οθωμανική κυριαρχία, όπως ήταν αναμενόμενο, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε ολόκληρη την περιοχή. Η Εορδαία ερημωμένη πλέον, αποικίζεται από Τούρκους και μέρος του τοπικού πληθυσμού αναγκάζεται να μεταναστεύσει ή να εξισλαμιστεί.
Όσοι άντεξαν τον τουρκικό ζυγό, ανέδειξαν το Εμπόριο ως το μοναδικό αξιόλογο χριστιανικό κέντρο της Εορδαίας. Έτσι για περίπου εκατό χρόνια από το 1760 εγκαθίσταται στο χωριό ο μητροπολίτης Μογλενών και στη συνέχεια ο Αρχιερατικός Επίτροπός του, αφού ήδη είχε μεταφερθεί στη Φλώρινα η έδρα της Μητρόπολης. Η απελευθέρωση βρίσκει το Εμπόριο να κατοικείται εκτός από τους Έλληνες και από 62 οικογένειες μουσουλμάνων, που το 1923 ανταλλάχθηκαν με ισάριθμες οικογένειες Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο.
Ακολουθεί η Γερμανική κατοχή και ο Εμφύλιος πόλεμος, με αποτέλεσμα αρκετοί κάτοικοι να μεταναστεύσουν. Όσοι επέλεξαν να παραμείνουν το χωριό τους βρήκαν δουλειά στα εργοστάσια της ΔΕΗ.
