Τι σε οδήγησε στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Μπρίστολ; Ήταν συνειδητή επιλογή ή ανάγκη επιβίωσης;
Όταν πρωτοήρθα στο Μπρίστολ ήμουν 19 χρονών, μόλις είχα τελειώσει τη σχολή μου και ένιωθα ότι ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου. Το Μπρίστολ ακουγόταν ιδανική περίπτωση, ήταν πολύ φιλόξενο και το αγάπησα γρήγορα. Είχα Έλληνες φίλους ήδη εδώ, επομένως η μετάβαση μου γινόταν ακόμη πιο εύκολη. Ήταν συνειδητή επιλογή, δεν το έκανα για βιοποριστικούς λόγους, αν και θυμάμαι να αλλάζω τις λίρες σε δραχμές και να νιώθω πλούσια… (χεχε)
Πόσο φιλόξενο είναι το μέρος που κατοικείς;
Το Μπρίστολ θεωρείται ‘the kindest city in the UK’ και η πιο πολύχρωμη πόλη επίσης. Είναι πολύχρωμη επειδή έχει πολλές διαφορετικές εθνότητες και πολλούςκατοίκους με εναλλακτικό τρόπο σκέψης. Είναι εύκολη η μετακίνηση, με τρένα και λεωφορεία αλλά είναι ιδιαίτερα δημοφιλής η μετακίνηση με το ποδήλατο όπως και το περπάτημα.
Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ ρατσισμό στην εμπειρία σου στο εξωτερικό;
Μπορώ να πω πως ναι, αν και όχι πολύ έντονα. Θέλω να αναφέρω ένα παράδειγμα που κάποτε κάποιος μου είπε: Go back to your country! Η μεγάλη ειρωνεία ήταν ότι ο τύπος δεν ήταν καν Άγγλος.
Κάνε μας μια ξενάγηση στον τόπο που ζεις.
Με λίγες λέξεις: πολλά πάρκα, πράσινο, γοτθικού τύπου κτήρια, μονοκατοικίες, ποδηλατοδρόμοι, κίνηση μόνο στις ώρες αιχμής, ποτάμι, graffiti, street food.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
Το πρωί δουλεία όπου πηγαίνω με το ποδήλατο. 15’ απ’το σπίτι. Τα περισσότερα απογεύματα διδάσκω χορό Σάμπα και τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού θα με βρεις σε διάφορα φεστιβάλ με τη Σάμπα. Το χειμώνα σπίτι φαγητό ταινιούλες και αν βγω πηγαίνω συνήθως σε συναυλίες η party. Μου αρέσει πολυ το ‘fancy dress’ δηλαδή κάτι αν’αλογο της αποκριάς, όπου φοράμε στολές και υποκρινόμαστε. Μόνο που εδώ fancy dress parties γίνονται καθ’ολη τη διάρκεια του χρόνου, κι έτσι συνήθως τα τιμώ με ευχαρίστηση… αλλά και διοργανώνω τα δικά μου! Cinema, restaurants κ εκδηλώσεις το σαββατο κύριακο μόνο.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου. Η νοσταλγία γιατρεύεται;
Πραγματικά όταν πρωτοήρθα η νοσταλγία μου για την Ελλάδα, την καθημερινότητα σ’αυτή, τους φίλους κ συγγενείς ήταν τεραστία. Θυμάμαι που έβαζα να ακούω ρεμπέτικα τραγούδια η και Κοζανίτικα παραδοσιακά, γέμιζα και ποτηράκια με τσίπουρο και καμία φορά έριχνα κ κανένα δάκρυ..! Οι λογαριασμοί τηλεφώνου ήταν το βασικό μου έξοδο, μιας κ τότε δεν υπήρχε το internet τόσο διαδεδομένα… Αλληλογραφούσα επίσης με φιλές κ θυμάμαι να διαβάζω τα γράμματα τους 2 κ 3 φορές! Με τα χρόνια όμως άρχισα να χτίζω σχέσεις και τελικά κατέληξα να δημιουργήσω μια καθημερινότητα επιλογής την οποία σήμερα θα μου ήτανδύσκολο να αποχωριστώ.Μετά από 16 χρόνια που λείπω από Ελλάδα τολμώ να πω ότι δε μου λείπει πια….
Τι διαφορά νομίζεις ότι έχει το να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα σε σχέση με την χώρα που βρίσκεσαι;
Κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα ο μετανάστης έχει περιορισμένες δυνατότητες. Δε μπορεί να εξελιχθεί και να ακολουθήσει τον επαγγελματικό προσανατολισμό του, αλλά συμβιβάζεται στο να βρει δουλείες για βιοποριστικούς λόγους. Η προσωπική μου εμπειρία στη χωρά που ζω, είναι ότι απορροφήθηκα σε αυτό που είχα σπουδάσει πολύ γρήγορα. Αργότερα που παραδέχομαι ότι βαρέθηκα να δουλεύω στον ίδιο τομέα για πολλά χρόνια και διψούσα να μάθω καινούρια πράγματα, εκπαιδεύτηκα ως χορεύτρια Latin/Brazilian. Έτσι, παράτησα την πρώην δουλεία μου και κατάφερα να κάνω ένα από τα όνειρα μου πραγματικότητα.
Συναίσθημα εκτίμησης ταλέντου, δημιουργικότητας και πάθους. Πλέον νιώθω ότι κατάφερα να αγαπώ τη δουλεία μου και να είμαι πραγματικά ευτυχισμένη μέσα σε αυτή. Όντας μετανάστης στην Αγγλία είχα αυτή τη δυνατότητα. Όντας Ελληνίδα στην Ελλάδα, θα είχα αυτή τη δυνατότητα;
Συνάντησες εμπόδια μέχρι τώρα;
Φυσικά και συνάντησα εμπόδια όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι εδώ. Αρχικά η γλώσσα, αν και είχα σπουδάσει Αγγλικά στην Ελλάδα. Μιλούσα και δεν με καταλάβαιναν πάντα, αλλά κι εγώ κάποιες προφορές είχα δυσκολία να τις κατανοήσω. Χρειάστηκε διάστημα προσαρμογής στη νέα νοοτροπία και κουλτούρα. Επίσης, η γραφειοκρατία είναι πολύ διαφορετική με αυτή της Ελλάδας και απαιτείται χρόνος για να καταλάβεις πως να λειτουργείςσε αυτη. Τέλος, δεν θα κρύψω ότι πολλές φορές κινδύνεψα να έχω ατύχημα στο δρόμο ως πεζή, αφού εδώ οδηγάν αντίθετα από ότι στην Ελλάδα…!
Στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας μένουν περιθώρια επιλογής;
Στην Ελλάδα της λιτότητας οι δυνατότητες που έχει ένας νέος είναι ιδιαίτερα περιορισμένες. Είτε αναγκάζεται να κάνει πράγματα που δε του αρέσουν για να επιβιώσει ή πέφτει στην παγίδα της στασιμότητας με αποτέλεσμα να καταλήγει στα 30 του να ζει με /από τους γονείς του. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία και ότι οι τέχνες δεν ευνοούνται.Έχει το περιθώριο ένας νέος στην Ελλάδα να διαπραγματευτεί το μισθό του όταν θεωρεί οτι δεν του αξίζει; Να αλλάξει το εργασιακό του περιβάλλον να θέσει όρια και να ονειρευτεί;Γιατί κοιτώντας απέξω και όταν μιλώ με φίλους στην Ελλάδα νιώθω ότι έχει υιοθετηθεί μια νέα λογική “Δουλειά να ‘ναι κι ότινα’ναι”.
Βλέπεις στο μέλλον πιθανότητα να γυρίσεις στην Ελλάδα;
Βλέπω την πιθανότητα στο μέλλον να ζήσω σε κάποια άλλη χώρα εκτός Αγγλίας και ναι ίσωςαυτή να είναι η Ελλάδα. Αγαπώ την “ανεμελιά” του Έλληνα και το απίστευτο κλίμα της Ελλάδας. Μ’αρεσει η κουλτούρα της πλατείας, οι λαϊκές και ο πολύς κόσμος στους δρόμους. Εάν βελτιωθεί η ποιότηταζωής, θα μπορούσα να με φανταστώ να μένω σε κάποια επαρχία της Ελλάδας.
