Τα 2/3 του σώματός μας είναι νερό. Δηλαδή η περιεκτικότητα σε νερό στους ιστούς, το αίμα, τα οστά και σε άλλα μέρη του σώματος. Όλα αυτά μαζί αποτελούν τη συνολική ποσότητα νερού του σώματος. Η διασφάλιση ότι αυτή η τιμή παραμένει σταθερή και εντός υγιών ορίων αποτελεί μέρος της ομοιόστασης.
Η συνηθέστερα χρησιμοποιούμενη μέθοδος για πρόχειρη εκτίμηση του συνολικού νερού του σώματος βασίζεται στον κανόνα ότι το μέσο ανθρώπινο ενήλικο σώμα αποτελείται από περίπου 60% νερό, επομένως είμαστε σε θέση να αφαιρέσουμε τον όγκο του νερού από το συνολικό βάρος ενός ατόμου.
Αν κάποιος θέλει να υπολογίσει τη συνολική ποσότητα του νερού στο σώμα του, οι μεταβλητές που χρειάζεται να χρησιμοποιήσει για ένα ασφαλές αποτέλεσμα είναι
- η ηλικία του
- το ύψος του
- το βάρος του
- και το φύλο του
Έτσι μπορεί να έχει μια εκτίμηση για τον όγκο του νερού στο σώμα του. Η μέθοδος αυτή υπολογισμού βασίζεται στην παρακάτω φόρμουλα που αναπτύχθηκε από τον Δρ P.E. Watson και την ομάδα του και περιγράφεται το 1980 στο άρθρο με τίτλο “Συνολικός όγκος νερού στο σώμα για ενήλικες άνδρες και γυναίκες που υπολογίζεται από απλές ανθρωπομετρικές μετρήσεις”:
Για τους άντρες: Συνολική ποσότητα νερού σώματος= 2,447 – 0,09156 * ηλικία + 0.1074 * ύψος (cm) + 0.3362 * βάρος (kg)
Για τις γυναίκες: Συνολική ποσότητα νερού σώματος = -2,097 + 0,1069 * ύψος (cm) + 0.2466 * βάρος (kg)
Ο παραπάνω τύπος ενδείκνυται για ενήλικες οποιασδήποτε ηλικίας.
Το φυσιολογικό συνολικό εύρος του όγκου νερού σώματος είναι 58 ± 8% για τους άνδρες και 48 ± 6% για τις γυναίκες.
*Με αφορμή άλλη μια δύσκολη μέρα (Δε 20/3): Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Με το νσ η “Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ)” μετονομάζεται σε “Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ)”. Οι κρατικές αρμοδιότητες ρύθμισης και ελέγχου όλων των φορέων παροχής της δημόσιας υπηρεσίας ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας ανατίθενται, πλέον της ενέργειας, στη νέα (μετονομασμένη) Ρυθμιστική Αρχή.
«Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν. Παρέχεται από το κράτος μέσω φορέων, όπως είναι η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και οι ΔΕΥΑ, που ελέγχονται από το κράτος. Το ίδιο το κράτος τον αποποιείται αυτόν τον ρόλο, την υποχρέωσή του να διασφαλίζει αυτές τις συνθήκες, και τον αναθέτει σε μια ρυθμιστική αρχή. Αυτό που παραδέχεται λοιπόν ο νόμος είναι ότι το κράτος ομολογεί την απροθυμία και την ανικανότητά του να παίξει αυτόν τον ρόλο, αποποιείται τις ευθύνες του να ελέγχει το νερό και τις αναθέτει κάπου αλλού» ανέφερε η Μαρία Καραμανώφ, πρόεδρος του Επιμελητηρίου Βιωσιμότητας και Περιβάλλοντος και αντιπρόεδρος του ΣτΕ επί τιμή.
Ο κόσμος διαμαρτύρεται και αντιδρά, φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων σε υπηρεσίες ύδρευσης, αλλά και περιβαλλοντικές οργανώσεις εναντιώνονται στο πολυνομοσχέδιο ζητώντας την άμεση απόσυρσή του.
