Η Κοζανίτικη Αποκριά είναι ένα πλέγμα εθίμων που δεν έχει ακόμα εξαντλήσει τη δυναμική της, καθώς διαθέτει ελαστικότητα και δυνατότητες προσαρμογής στις συνθήκες κάθε νέας εποχής. Πυρήνας και εστιακό σημείο της είναι o Φανός, εορταστική πυρά που ανάβει στα σταυροδρόμια της πόλης εδώ και αιώνες, αποδεικνύοντας την ανθεκτικότητα του εθίμου και τις βαθιές του ρίζες στις καρδιές των Κοζανιτών, που δεν μπορούν να διανοηθούν τις Αποκριές χωρίς αυτόν.
Η μακροβιότητα και η διατήρηση της ουσίας του δεν απειλήθηκαν από τις σημαντικές αλλαγές γύρω του. Κάθε άλλο μάλιστα. Αυτές οι αλλαγές δεν δημιουργούν αμφιβολίες σχετικά με το αν ο σημερινός Φανός αποτελεί συνέχεια αυτού που άναβε στην πόλη της Κοζάνης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αντιθέτως αποδεικνύουν ότι ο πυρήνας του παραμένει ζωντανός, του επιτρέπει να προσαρμόζεται συνεχώς και να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά αλώβητος και εκρηκτικός.
Για κρασιά και κιχιά στο φανό
Αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή είναι ο Φανός, η καθαρτήρια πυρά γύρω από την οποία στήνεται ένα νυχτερινό υπαίθριο γλέντι.
Η κοινότητα ή η ομάδα που συμμετέχει σε μια παρόμοια εθιμική εκδήλωση «επιδιώκει την πραγματοποίηση ενός σκοπού, ο οποίος συνήθως είναι η επίτευξη της ευετηρίας, της καλής χρονιάς, στην ευρύτερη διάστασή της, με την έννοια της πλούσιας καρποφορίας και της καλής υγείας».
Χόρευαν λοιπόν οι αγρότες κάτοικοι της Κοζάνης γύρω απ’ τη φωτιά, εξορκίζοντας την κακοδαιμονία και καλώντας τις δυνάμεις του καλού να τους συντρέξουν στο δύσκολο έργο τους. Οι κινήσεις και τα βήματα του χορού τους περνούσαν από γενιά σε γενιά ίδια και απαράλλαχτα, συγκρατημένα και μονότονα, συνοδευτικά μάλλον του τραγουδιού και παρά αυθύπαρκτα χορευτικά κινητικά μοτίβα.
Ξέρεις από “μπρε μπρε μπρε”;
Το Αποκριάτικο τραγούδι καλά κρατεί. Το βρίσκουμε στους κύκλους γύρω από τη φωτιά, στους χορούς, στις συγκεντρώσεις. Ακόμα και στις εκδηλώσεις της νεολαίας τα ακούμε είτε στην original μορφή τους ή και σε πιο … μοντέρνες διασκευές! Η κάθε γενιά προσθέτει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της εκφραστικά μέσα και δυνατότητες.
Ένα πάντως είναι σίγουρο. Χωρίς αυτά τα ιδιότυπα λαϊκά δημιουργήματα, η Κοζανίτικη Αποκριά θα ήταν ένα ακόμη συνηθισμένο υπαίθριο πανηγύρι. Και δεν θα ξεσήκωνε τόσους επισκέπτες να έρθουν από κοντά κι από μακριά για να το γνωρίσουν και να γλεντήσουν μέσα σε μια τόσο ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Έχουμε τα λεγόμενα ξινέντραπαή μασκαραλίτκα ή και νοικοκυρίσια κατ’ ευφημισμόν, τα οποία είναι γεμάτα σεξουαλικές αναφορές, συγκαλυμμένες ή κι …απροκάλυπτες, αλλά και τα σκωπτικά τραγούδια. Αποκλειστικός σκοπός του τραγουδοποιού είναι εδώ η σάτιρα, η διακωμώδηση της κοινωνικής και πολιτικής τάξης και μέσα από αυτήν η ανατροπή της, έστω και προσωρινή. Είναι και τα κλέφτικα, επικά τραγούδια δηλαδή, που υμνούν τα κατορθώματα των Κλεφτών ή αφηγούνται πώς ζούσαν οι αντάρτικες ομάδες πάνω στα λημέρια τους. Για τους Κοζανίτες η παρουσία τέτοιων τραγουδιών στο ρεπερτόριο της Αποκριάς δεν είναι άσχετη με τη θρυλούμενη σχέση των μαχητών της ελευθερίας με τους Φανούς.
Κάθε μέρα ραντεβού για ξεφάντωμα στην πλατεία
Κάθε μέρα χορευτικά συγκροτήματα της περιοχής, που αντλούν από την τοπική ιστορία και παράδοση….ή φιλοξενούμενοι από άλλα μέρη της Ελλάδας ή τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων. Χορευτές, κωδωνοφόροι… Μωμόγεροι… Ρουγκατσάρια… Μπουμπουσιάρια… Κι ένα σωρό άλλες ομάδες, φορείς της δικής τους παράδοσης, πρεσβευτές του τόπου τους. Κι όλα αυτά δεμένα με αυτοσχέδια σκετς και σχόλια στα Κοζιανίτικα….Με ερασιτέχνες κονφερανσιέ να συνομιλούν και να πειράζουν τους θεατές, να σατιρίζουν την επικαιρότητα και όποιους την τρέφουν… Κι ύστερα βόλτα στους φωτεινούς δρόμους και τα μαγαζιά.
Το πρωτάθλημα της Αποκριάς ή αλλιώς Sourd Games
Η γιορτή της νεολαίας και η αποθέωση της σιουρδαμάρας. Αγώνες για γερά νεύρα, με 2000 αθλητές-μαθητές από 11-15 χρονών, οι οποίοι ρίχνονται στο στίβο της ευγενικής άμιλλας, για να αναδειχθούν τα πιο γερά σιουρδουντάμαρα. Σκληρός ανταγωνισμός σε κάθε σταθμό, που αντιμετωπίζεται με τη συνεργασία των μελών της κάθε ομάδας και κυρίως με τα προσόντα τους.
Νιάτα, ζωντάνια, τρεχάλα, φωνές και γέλια…
Πανζουρλισμός ! Μοιάζει με κυνήγι θησαυρού;
Ίσως, αλλά η μορφή του φέρει έντονη τη σφραγίδα της τοπικής παράδοσης στο ξεσάλωμα.
Σε είδα στην παρέλαση, χόρευες το Έντεκα
Μεγάλη αποκριά μεσημέρι και τα πεζοδρόμια κατά μήκος της διαδρομής γεμίζουν θεατές ντόπιους, ξενιτεμένους και επισκέπτες…
Τρεις η ώρα και η παρέλαση αρχίζει. Χρώματα, μουσικές, χορός και κίνηση – καμιά φορά και στάση
-αν κολλήσει η προπορευόμενη ομάδα, ή αν μας παίρνει η τηλεόραση..
Άρματα φορτωμένα από τη λαϊκή έμπνευση, την τοπική παράδοση και τη σάτιρα της επικαιρότητας.
Και πολύ… τρακ! Ερασιτέχνης ο θίασος βλέπετε και πολλοί οι θεατές…
Γι’ αυτό και απαραίτητες οι κούπες ή άλλα παρόμοια σκευάσματα τόνωσης του ηθικού πριν τη κάθοδο!
Πηγή και περισσότερες πληροφορίες :
Εδώ θα βρείτε αναλυτικά το πρόγραμμα εκδηλώσεων:
https://kozanitikiapokria.gr/programma/
Λίγα Λόγια για την Ματίνα Τσικριτζή Μόμτσιου που έχει επιμεληθεί τα κείμενα
*Η Ματίνα Τσικριτζή Μόμτσιου είναι συλλογέας λαογραφικού και γλωσσολογικού υλικού. Έχει γράψει δυο βιβλία λαογραφικού περιεχομένου, το «Αποκριά στην Κοζάνη, από μέσα απ’ το χορό» (2000) και σε συνεργασία με την Φανή Φτάκα Τσικριτζή το «Γεύσεις από Παλιά Κοζάνη»(2006), καθώς και ένα θεατρικό έργο στο ιδίωμα που ανέβηκε σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Παρείχε επίσης ερευνητική στήριξη στην συγκέντρωση υλικού για τη συγγραφή λεξικού του τοπικού ιδιώματος και έγραψε τα κείμενα για ντοκιμαντέρ με θέμα την Αποκριά της Κοζάνης. Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο εδώ και 40 χρόνια.
