Ο κ. Γιώργος Γιάντσης είναι ιδιοκτήτης ταβέρνας στην Κρήνη της Θεσσαλονίκης και απασχολεί κωφούς και βαρήκοους για σερβιτόρους.
Με ένα ελαφρύ χτύπημα των δαχτύλων στο λαιμό, ο υπάλληλος στην ταβέρνα ενημερώνει τον συνάδελφό του ότι ο πελάτης θέλει ένα μπουκαλάκι τσίπουρο.
Λίγα μέτρα πιο κάτω, σε άλλο τραπέζι, η Ρόδη ολοκληρώνει την παραγγελία και, ακουμπώντας το χέρι στο στήθος, κάνει νεύμα, λέγοντας «ευχαριστώ».
«Ο κόσμος της σιωπής είναι βαθύς, είναι όμορφος, είναι ένας άλλος κόσμος. Με τα παιδιά στο μαγαζί, μιλάμε με τα μάτια και την ψυχή και, πιστέψτε με, όλα λειτουργούν ρολόι», τονίζει ο κ. Γιάντσης. Όπως λέει, αρκούν μερικά δευτερόλεπτα οπτικής επαφής, χωρίς αγχωτικές κινήσεις, και η παραγγελία ολοκληρώνεται με μηδενικό βαθμό δυσκολίας.
«Έχουμε μάθει ήδη πολλές λέξεις στη νοηματική με την καθημερινή συναναστροφή μας με τα παιδιά που έχουν προβλήματα ακοής, σερβιτόρους και μάγειρες, και ξέρουμε και μικρές φράσεις, κυρίως αυτές που αφορούν στις παραγγελίες στο τραπέζι και τα προϊόντα μας. Όλοι μας ξέρουμε -ακόμη και οι πιο νέοι στο χώρο- ότι οι ενωμένες παλάμες και το κούνημα του αντίχειρα, παράλληλα με το έδαφος, είναι το ψάρι», επισημαίνει ο κ. Γιάντσης.
