Αποκριά, μια περίοδος ξεγνοιασιάς… Οι δρόμοι επιστρέφουν στους ξέφρενους ρυθμούς του γλεντιού και της διασκέδασης. Παραδοσιακά μηνύματα που μέσα στην εφήμερη εξάπλωση της τεχνολογίας δίνουν μια μικρή ηλιαχτίδα ελπίδας πως το πριν είναι δυνατότερο από το μετά. Όλη η Ελλάδα ντύνεται, μεταμφιέζεται, αλλάζει πρόσωπο απέναντι στα κακώς κείμενα. Ήχοι και αρώματα του πριν σε φέρνουν αντιμέτωπο με σκέψεις του παρελθόντος.
Η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο οικία, παρέες νέων ανθρώπων ξεχύνονται στα σοκάκια της πόλης βασταζόμενοι από ελπίδα και αισιοδοξία…
Σύνθημά τους;
Η Αποκριά μας φέρνει πιο κοντά!
Σφυρίχτρες ηχούν στα αυτιά των επισκεπτών και καταλαγιάζουν για λίγο το καθημερινό άγχος του μετά. Τα χαμόγελα επικρατούν.. Οι αναμμένοι φανοί έχουν την τιμητική τους. Σε κάθε γειτονιά μια μικρή γιορτή κλέβει την παράσταση. Γύρω από την «αγριότητα» της φωτιάς μικροί και μεγάλοι στήνουν τον δικό τους χορό συνοδευόμενοι από το μουσικό χαλί των χάλκινων.. Μια γλυκιά μέθεξη μας κατακλύζει! Το «κόκκινο ύδωρ» που προσφέρεται χωρίς δισταγμούς ανεβάζει στα ύψη την αδρεναλίνη.
Η παράδοση είναι ίσως το μοναδικό όπλο απέναντι στην «εσκεμμένη» απομόνωση των ανθρώπων. Είμαστε μια χώρα της παράδοσης κρατώντας την επιτακτικά στο τώρα, στο προσκήνιο.
Μπρε, μπρε, μπρε και ο χορός συνεχίζεται χωρίς το πριν, χωρίς το μετά. Μονάχα το τώρα μετράει!
Μια αθωότητα περιφέρεται γύρω μας, γινόμαστε όλοι παιδιά και συνεχίζουμε γευόμενοι αυτή την παιδική αθωότητα που τόσο πολύ μας έχει λείψει. Αφήσαμε για λίγο πίσω τη μουντή καθημερινότητά μας, κατεβάσαμε τον διακόπτη των προβλημάτων και συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε τα ήθη και τα έθιμα που ευτυχώς δεν προσπεράσαμε στη μανία του μετά.
Κυριακή Μεγάλης Αποκριάς και όλος ο κόσμος στις πλατείες να απολαύσει το κάψιμο του Καρνάβαλου, του συμβόλου της Αποκριάς. Ένα κομμάτι αφρολέξ που κοιτώντας το να καίγεται αναπολείς το πριν, αναρωτιέσαι για το μετά, ζεις το τώρα…
Καλές Αποκριές σε όλους…
