Στον Χριστιανισμό τα λουλούδια κατέχουν μια εξέχουσα θέση και συνδέονται με γιορτές και μυστήρια της θρησκείας. Γι αυτόν τον λόγο, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το Άγιο Πάσχα. Η Ανάσταση του Χριστού, συμβολίζει εκτός των άλλων και την αναγέννηση της φύσης και την άνοιξη.
Πρωταγωνιστικό ρόλο, κατά τον μήνα Απρίλιο, έχει το φυτό της πασχαλιάς. Η διακριτική ευωδιά της, τα λεπτά ευγενικά μωβ και λευκά ανθάκια της, τα εύθραυστα και γλυκύτατα αυτά λουλούδια της Άνοιξης είναι συνδεδεμένα με το Πάσχα.
Αποτελεί ένα ξεχωριστό λουλούδι που χρειάζεται υπομονή για να ανθίσει, καθώς η άνθισή του σηματοδοτεί πως η άνοιξη ήρθε!
Η ιστορία της Πασχαλιάς ξεκινάει από τα αρχαία κιόλας χρόνια. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο νεαρός Πάνας (Pan) –Θεός των δασών και των αγρών, συνάντησε την χαριτωμένη, γοητευτική και όμορφη νύμφη Σύριγγα (Syringa) η οποία μιλούσε στην αυγή. Ο Πάνας, δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια από πάνω της. Καθώς την ακολούθησε προσπάθησε να της μιλήσει, εκείνη όμως φοβήθηκε και έτρεξε μακριά. Όταν ο Πάνας προσπάθησε να την ηρεμήσει εκείνη μεταμορφώθηκε σε πασχαλιά με την βοήθεια της Θεάς Άρτεμις. Ο Πάνας έκοψε μερικά άνθη της και έφτιαξε τον πρώτο του αυλό.
Το όνομα Σύριγγα προήρθε από το Ελληνικό σύριγξ που σημαίνει «σωλήνας». Οι βοσκοί της εποχής,
κατασκεύαζαν φλάουτα από ξύλο πασχαλιάς. Όπως αναφέρεται, όποιος άκουγε την μουσική από το φλάουτο ποτέ δεν μπορούσε να ξεχάσει την μελωδία του!
Η ποιητική αποτύπωση του ξεχωριστού αυτού λουλουδιού με τις πολλές ερμηνείες και συμβολισμούς, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αρκετούς καλλιτέχνες. Πολλοί ήταν οι ζωγράφοι που απόδωσαν την
ομορφιά και την ευωδία του μέσα από τα έργα τους.
Ενδεικτικά, ένα από τα ποικίλα αριστουργήματα είναι αυτό της Mary Cassatt με τίτλο το «Βάζο με
πασχαλιές στο παράθυρο» (Vase de Lilas a la Fenetre, 1880-83) που φιλοξενείται στο Μητροπολιτικό
Μουσείο της Ν. Υόρκης. Η γαλλίδα ζωγράφος, αποτυπώνει στον πίνακά της την εμβληματική απλοϊκότητα της ανθοταξίας, προσδίδοντας μία καθημερινή στιγμή με εφήμερη αίσθηση φυσικότητας και αρμονίας. Το βάζο γεμάτο με λουλούδια της πασχαλιάς πάνω στο περβάζι, μοιάζει να εγκιβωτίζει τη στιγμή σε ένα αιώνιο παρόν και να αναδύουν μέσα από το έργο ευωδιαστά αρώματα.
Το ιδιαίτερο αυτό άρωμα ερμηνεύεται ως «μαγικό» κατά την Κέλτικη παράδοση, καθώς θεωρείται πως μεταφέρει τους ανθρώπους στο κόσμο των παραμυθιών και στον υπερφυσικό κόσμο.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες ερμηνείες, μία απ αυτές εντοπίζεται σε πολλές κουλτούρες με τον συμβολισμό της αγάπης.
Κλείνοντας, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο κόσμος της καλλιτεχνικής ανθοφορίας διανθίζεται με την στροφή του ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη «Θεέ μου πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές και εσύ.
Θεέ μου πρωτομάστορα , μύρισες την ανάσταση» («Άξιον Εστί», Άσμα Δ’).
