Με λίγα μανιτάρια στο πιάτο μου και λίγο οινόπνευμα στο ποτήρι μου, σχεδόν ζαλισμένος ή απλά εύθυμος, ψάχνω την αλήθεια για το πως αυτά τα χρωματιστά και ευφάνταστα σε σχήμα πραγματάκια που βγάζει η βροχή στο χώμα μπορούν να κάνουν το ποτό μου πιο απολαυστικό.
Τελικά, τι είναι; Μύκητες; Τροφή; Ποτό; Γλυκό; Όλα μαζί; Ένα είναι σίγουρο, η μανιταροφαγία συνοδεύει τέλεια το οινόπνευμα. Μικρά, παιχνιδιάρικα, ποικίλα στην γεύση και την εμφάνιση, αποτελούν ένα ιδιαίτερα εύχρηστο προϊόν, ακόμα και στα χέρια του ερασιτέχνη μάγειρα. Τα μανιτάρια, αποτέλεσαν για μένα από την πρώτη στιγμή ένα μεγάλο σταθμό στην καριέρα μου. Απέκτησα πρώτη φορά εξειδίκευση στην μαγειρική μου, αλλά και μια μεγάλη πρόκληση για το πως θα αξιοποιούσα τις γνώσεις μου, ώστε να βγάλω με φαντασία πρωτότυπες γεύσεις. Τελικά δεν ήταν δύσκολο, η πρώτη ύλη μου έδωσε το έναυσμα για να βάλω το άλλοτε νηφάλιο μυαλό μου να σκεφτεί.
Κανένα αποτέλεσμα όμως δεν με δικαίωσε τόσο όσο αυτό που ήρθε μετά από μια καλή «τσιπουροποσία» ή μια καλή «κοκτεϊλοποσία». Αυτό όμως που μου άνοιξε νέους ορίζοντες ήταν το πάντρεμα αυτών με το ουίσκι και το παλαιωμένο βαρελίσιο τσίπουρο, αρωματισμένα και τα δυο με αποξηραμένους βολίτες (boletusaerus), ένα εξαιρετικά αρωματικό και γευστικό είδος μανιταριού… Από το τσίπουρο μέχρι το πιο ακριβό μολτ, τα μανιτάρια μπορούν να κάνουν την διαφορά στο foodpairing… Άλλωστε ποιός δεν βαρέθηκε τα πατατάκια και τα «ξηρόκαρπια»; Θέλουμε απόλαυση στο μπολάκι δίπλα στο ποτήρι μας, τι δεν καταλαβαίνεις; Τηγανητά, σοτέ, μαριναρισμένα, μαγειρευτά, καπνιστά, ως γλυκό, σε κάθε εκδοχή τους μπορούν να αποτελέσουν μια απολαυστική γαρνιτούρα στο ποτό μας.
Πάνω από 100 εδώδιμα είδη αποτελούν το πάνθεον της γεύσης και τα συναντάμε στις ελληνικές πλαγιές, από την Μακεδονία μέχρι την Κρήτη. Τα συναντάμε ανάμεσα σε φύλλα και δέντρα, σε ξέφωτα και πέτρες, με διάφορα ονόματα, Λακτάριους ή Κουμαρίτες, Καισαρικά ή Αυγούτες, Κανθαρέλες ή Κιτρινούσκες, όλα διαφορετικά, όλα γευστικά… Και βέβαια, όλα ταιριαστά, με τον τρόπο του το καθένα, με ένα ωραίο ποτό! Δοκίμασέ τα με αυγά και λεμόνι με ένα τσίπουρο, καπνιστά με ένα (γ)ουίσκι, ως γλυκό του κουταλιού με πολλά αρωματικά παρέα με ένα μοχίτο, και σοτέ σε βούτυρο με ένα σαρντονέ. Λίγο αλεύρι, λάδι, μια φωτιά, λεμόνι και λίγη αλατορίγανη, φτάνουν για να σε κάνουν να αναρωτηθείς τι έτρωγες τελικά τόσα χρόνια καθώς έπινες το ποτό σου, όταν τα δάχτυλα σου έκαναν μακροβούτια στα μπολ με τους καρπούς και το αλάτι.
Με τον τρόπο τους, αλλά και τον τρόπο μας, μπορούν να δώσουν μια νότα χαράς στην έτσι και αλλιώς ευχάριστη στιγμή της κατανάλωσης αλκοόλης, γεμίζοντας τον ουρανίσκο μας με γεύση και τα ρουθούνια μας με αρώματα. Που ίσως να μην συναντήσαμε ποτέ πριν. Θα μπορούσες να πεις ότι αυτός ο συνδυασμός είναι θεόσταλτος. Ένα προϊόν που στα χέρια ενός ειδικού, και κυρίως της φαντασίας, μπορεί να αλλάξει το ρου της βραδιάς.
Keep calm, drink and eat mushrooms…
