«Μήδε ο Μάρτης Καλοκαίρι, μήδ’ ο Αύγουστος Χειμώνας!», λέει ο σοφός λαός με τις παροιμίες του.
Κι έτσι υποδεχτήκαμε τον Μάρτη με χιόνια. Όχι, πολλά. Ίσα ίσα κάλυψαν τις στέγες, τα δέντρα και τις γλάστρες. Στον δρόμο έλιωσαν γρήγορα. Είχε μαλακό καιρό, και το χιόνι δεν έπιασε. Είναι που και η μέρα έχει μεγαλώσει και ο καιρός έχει γλυκάνει.
Λένε πως ίσως ρίξει κι άλλο χιόνι μέσα στο ΣΚ των Απόκρεων. Μα την πρώτη τη ζημιά πρόλαβε και την έκανε. Αμύγδαλα ίσως να μην βρούμε να μαζέψουμε φέτος. Τα δέντρα είχαν προλάβει να ανθίσουν και με το χιόνι θα κάηκαν.
Και τη δεύτερη τη ζημιά πρόλαβε και την έκανε. Όχι, πως έφταιγε αυτήν τη φορά ο Μάρτης και το χιόνι του. Σε καμία περίπτωση. Ήταν απλά η αφορμή.
Δυο μεγάλα δέντρα είχαμε φυτέψει πριν αρκετά χρόνια απέναντι ακριβώς από το σπίτι μας. Μεγάλωναν κι αυτά μαζί μας. Όμορφα έλατα, ψηλά. Πού και πού παλιότερα, όσο ακόμα ήταν μικρά τα κλαδεύαμε. Τώρα είχαν γίνει θεόρατα και ομόρφαιναν το τοπίο. Βλέπαμε πράσινο. Ωραία στολίδια, τα καμαρώναμε. Περήφανοι τα βλέπαμε να ψηλώνουν και να θεριεύουν. Μήπως τα ματιάξαμε; Δεν ξέρω.
Το πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσαμε να τα περιποιηθούμε. Κάναμε αιτήματα στον Δήμο να έρθουν να τα κλαδέψουν-όχι να τα κόψουν-να τα κλαδέψουν! Να πάρουν τα πάνω τους. Βλέπαμε πως δεν άντεχαν. Ένα αίτημα, δυο αιτήματα, τρία αιτήματα, τέσσερα αιτήματα, πως αν ρίξει χιόνι θα πέσουν και είναι κρίμα.
Η υπηρεσία έκρινε άκυρα όλα μας τα αιτήματα. «Εξετάσαμε την περίπτωση. Δεν είναι αναγκαίο να κλαδευτούν». Και ήρθε ο Μάρτης με τα χιόνια του και σκέπασε τα κλαδιά των δέντρων. Από το πρωί τα τινάζαμε να πέσουν, να μην τα βαρύνουν κι άλλο. Μα το κακό δεν άργησε να γίνει. Το ένα έγειρε. Έκανε μια βαθιά υπόκλιση, σαν να μας αποχαιρετούσε μετά από την τόσο όμορφη παράσταση που μας χάρισε τόσα χρόνια.
Πήραμε ξανά τηλέφωνο στην υπηρεσία. Είπαμε πως δυστυχώς το δέντρο δεν θα τα κατάφερνε. Προσπαθήσαμε. Ήταν αργά πια. Αν δεν μεριμνούσαν, θα έπεφτε στην κολώνα της ΔΕΗ. Πέντε σπίτια θα έμεναν χωρίς ρεύμα και τηλέφωνο.
Τελικά, ήρθαν. Το έκοψαν το δέντρο. Αν όμως ερχόντουσαν νωρίτερα, αν όντως ερχόντουσαν, ίσως ακόμα από το παράθυρο να βλέπαμε την κορφή του.
Τα δέντρα λένε πως είναι πηγής ζωής. Και καμιά φορά στη ζωή ίσως αν ακούμε και καμιά άλλη μια πηγή, ίσως είναι για καλό.
Εύχομαι κανένα άλλο δέντρο να μην χαθεί τόσο άδικα!
Με στεναχώρια,
Ελένη
